31732

khōng-khōng                                               

砊砊                                                          

(1)形容搖動或物件相磕(kho̍k)ê聲。
(2) 專心，無歇睏。

(1)桌á ∼∼ 搖; 門扇 ∼∼ 叫; 酒醉 ∼∼ 顛; gín-á ∼∼ 哮; 老人行路 ∼∼ hián。
(2)∼∼ 作田; ∼∼ 食; ∼∼ thàn錢。